ବାବା ଦିବାକର ଦାସ ମହାରାଜ
ବିଶିଷ୍ଟ ହରିକଥା ବାଚକ
ହେ ସନ୍ଥ ମହାପୁରୁଷ ବାହୁଡା ଗୋସାଇଁ, ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଲେଖା, ଅନେକ ଜୀବନୀ ୟେ ଅଧମ କଲମର କାଳିରେ ଧଳା କାଗଜ ଉପରେ ଲେଖିଛି । ହେଲେ ତୁମ ବିଷୟରେ କିଛି ଲେଖିବା ପୂର୍ବରୁ ୟେ ହୃଦୟରେ ଏତେ କୋହ କାହିଁକି? ଆଖିରେ ଏତେ ଲୁହ କାହିଁକି ? ଏହି ପରିଭାଷା ମୋତେ ଚେତାଇ ଦେଉଛି- ତୁମେ କେତେ ମହାନ୍ ? ତୁମ ବିଷୟରେ ବିନା ଭାବରେ କିଛି ବି ଲେଖି ହେବ ନାହିଁ । ହେ ସନ୍ଥ, ବୋଧହୁଏ ଆଜି ପ୍ରକୃତ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ଲାଭ କରିଛି କୁଶବନ । ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ କରିଛି ତା ବକ୍ଷ ଦେଶରେ ଆପଣଙ୍କୁ ସ୍ଥାନ ଦେଇ । ଅପେକ୍ଷା କରୁଛି ପ୍ରତି ବର୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ପାଦ ରଜ, ବୋଳି ହେବା ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୋଇ ଉଠୁଛି ମନ କୁଶକଂଟାର ପବିତ୍ର ଭୂଇଁକୁ ଶାମ୍ବଦଶମୀର ବାହାନା ନେଇ ।
ମନେ ପଡିଯାଉଛି ବିଗତ ଦିନର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି । କୌଣସି ଏକ ପ୍ରବଚନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ହରିଅନ୍ତା ଯିବା ସମୟରେ ହୁକୁମ ବଟର ନାଲି ପତାକାକୁ ଦେଖି ଅଜାଣତରେ ହାତ ଉଠି ଯାଇଥିଲା । ଦେହରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା ନୂତନ ଅନୁଭୂତି ଓ ରୋମାଂଚିତ ହୋଇଯାଇଥିଲା ଶରୀର । ପରେ ହରିଅନ୍ତାରେ ଅବସ୍ଥାନ ସମୟରେ ମଉସାଙ୍କ ଠୁ ଶୁଣିଲି, ସେ ପୀଠ କାହାର ନୁହେଁ ; ମହାନ୍ ସନ୍ଥ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ବାହୁଡା ଗୋସାଇଁଙ୍କର । ମଉସାଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିଲା ପରେ ବହୁତ ଇଛା ହେଲା, ପୀଠର ରେଣୁକୁ ମସ୍ତକରେ ଧାରଣ କରି ଜନ୍ମ ଜନ୍ମର ଦୁଃଖକୁ ଓଜାଡି ଦେବା ପାଇଁ ସନ୍ଥ ବାହୁଡା ଦାସଙ୍କ ପାଦ ତଳେ । ଦିନେ ବି ସେ ଅପୂର୍ବ ମୁହୁର୍ତ ଆସିଲା ଶାମ୍ବ ଦଶମୀ ଦିନ, ପହଂଚି ଥିଲି ସେଇ ପବିତ୍ର ପୀଠରେ । ସେଠାକାର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପରିବେଶକୁ ଦେଖି ଇଛା ହେଉଥାଏ ୟେ ଅଧମ କଥାକାରକୁ ଟିକେ ସୁଯୋଗ ମିଳନ୍ତା ନାହିଁ । ହେଲେ ସେ ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଗଲା । ସୁଯୋଗ ବି ହାତ ଛଡା ହୋଇଗଲା ।
ମନରେ ଟିକେ ଅଭିମାନ ଆସିଗଲା । ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ହେ ପ୍ରଭୁ, ବିନା ଡାକରାରେ ଆଉ ଆସିବି ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭ ପ୍ରତିଥିବା ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଆଉ ହୃଦୟର ଆବେଗକୁ କେମିତି ରୋକିବି ? ଦିନେ ସେ ସମୟ ଆସିଲା । ତୁମେ ଏତେ ଦୟାଳୁ, ଯେମିତି ମୋ ମନକୁ ବୁଝି ପଠାଇଦେଲ ମୋ ପାଖକୁ । ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଦାୟାଦ, ଯାହାର ଲୋମ ମୂଳରେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତି ଭରି ରହିଥିବା ସେନେହ ଆଉ ଭଲ ପାଇବାର ବାରତା ନେଇ ଆସିଥିବା “ମାଧ ଭାଇ”କୁ । ପୁଣି କାଳେ ସନେ୍ଦହ ଆସିଲା କାଳେ ମୋର ଗୁରୁ ପ୍ରେମାଚାର୍ଯ୍ୟ ବାବା ମଧୂସୁଦନ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କରିଥିଲେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପତ୍ରର ବାର୍ତା ବାହକ ଭାବରେ । ସତରେ ପ୍ରଭୁ, ଆପଣଙ୍କର ଏପରି ଅଲୌକିକତାରେ ଆଖିରେ ଜକେଇ ଆସିଲା ଆନନ୍ଦର ଲୁହ ଧାରା । ଧୋଇ ଦେଲା ପୂର୍ବର ଅଭିମାନକୁ ଆଉ ୟେ ଅଧମକୁ ସୁଯୋଗ ଦେଲ ତୁମ ବିଷୟରେ କିଛି ଲେଖିବା ପାଇଁ ।
ସା-ବାଲି ଗୋପୀନାଥପୁର, ପୋ-ଅଣଖିଆ,
ଜଗତସିଂହପୁର, ମୋ-୯୮୬୧୮୦୪୧୬୩
JOY BAHUDA
No comments:
Post a Comment